Bezig met laden...
Het hoge woord is eruit, meneer De Zwarte gaat met pensioen. Er is een tijd van komen en helaas ook een tijd van gaan. Binnenkort krijgt hij een afscheid, georganiseerd binnen de kaders die corona ons op dit moment biedt.
Het laatste halfjaar lesgeven aan onze leerlingen is hem helaas ontnomen door dat vervloekte virus. Het risico was voor hem eenvoudigweg te groot. Meneer de Zwarte was - of eigenlijk is - onze techniekdocent. En hoewel ik qua kennis nog niet eens de veters van zijn werkschoenen mag strikken, ga ik wel pogen hem op te volgen. En zo kan het weleens gebeuren dat ik op vrijdag 17:00 uur in het diepste geheim nog wat technische bijles van meneer de Zwarte krijg, wanneer de leerlingen allang zijn vertrokken en zelfs de meeste collega’s aan hun weekend gaan beginnen.
Iedereen die meneer de Zwarte kent, weet dat hij aardig kan praten. 5 kwartier in een uur het liefst. En uiteraard gaat het meestal over ‘zijn kindje’: het technieklokaal.
‘Moet je kijken wat hier allemaal staat’, begint hij dan. Driftig loopt hij naar een machine die een stalen plaat met 1 druk op de knop doormidden kan knippen.
‘Deze heb ik dus van de HTS meegenomen. Daar hadden ze hem niet meer nodig.’
‘En deze, een geweldige puntlasmachine! Die komt daar ook vandaan!’
‘En wat dacht je van deze conventionele freesbank, die heeft bijna geen enkele school meer he, en wij dus wel!”
Zijn enthousiasme begint inmiddels Freek Vonk-achtige proporties aan te nemen. Menig collega is weleens een halfuurtje ‘kwijtgeraakt’ na een bezoek aan meneer de Zwarte. Stel hem een vraag over techniek en hij begint vol passie te praten. En hij wil altijd wat voor je doen, niks is een probleem. Een echte vakman in hart en nieren.
In het begin dacht ik nog: is deze man niet aan het preken voor eigen parochie? Wordt hier geen eigen vlees gekeurd? Zijn de leerlingen, ook niet onbelangrijk, ook zo enthousiast over dit lokaal en het vak, als hun docent dat is?
In de weken erna kreeg ik het antwoord. Er kwam een man op school om alle machines te keuren. Toen ik deze man naar ons technieklokaal begeleidde, had hij niet lang nodig om te concluderen dat ons lokaal uniek is in zijn soort, en zich kan meten met de beste technieklokalen in Nederland.
‘Als jullie het goed doen, hoeven jullie de leerlingen nauwelijks te motiveren’, bromde hij. Dat doen al deze machines wel voor jullie.’
En vanaf dat moment begon het mij op te vallen. Er is geen leerling die wij aan zijn of haar haren naar binnen moeten slepen, dat gaat allemaal vanzelf! Over het algemeen staan ze te popelen voor de deur om naar binnen te mogen, hun schoenen om te wisselen voor veiligheidsschoenen en hun stofjas aan te trekken. Er zijn zelfs leerlingen die wij moeten afremmen.
De inspirerende omgeving doet zijn werk.
Die meneer de Zwarte, die was zo gek nog niet.
Meester Stefan
Instagram: @meesterstefan_hrlm
De column komt uit PrimaOnderwijs nr. 2 'Haal alles uit de leeromgeving':
Reacties