Hoe kiezen kinderen?

“Maar even hoor, wat staat daar op het bord? Elk uiterlijk is mooier dan een pestkop?, leuk bedacht juf.” Ik haast me te zeggen dat het een bestaande zin is, dat ik hem dus niet zelf heb bedacht, maar wel graag wil bespreken. Daar is de dame in kwestie wel voor in. Diezelfde middag ontstaat er een mooi gesprek over kijken naar jezelf en de ander.

We schrijven zaken op over onszelf, delen onze mening (wanneer we dit willen) en zijn soms ineens even stil wanneer een klasgenoot een kwetsbaar verhaal deelt. We praten, we horen, we doen er wat mee. Dat laatste lukt de één beter dan de ander, maar ook dat is oké. Praten, delen, er iets mee doen …. de basisschool kan er de perfecte oefenplek voor zijn.

De verkiezingen komen er weer aan. Niet de landelijke of gemeentelijke, wel de Amerikaanse, maar voorál de verkiezing van de Leerlingenraad. Vier leerlingen die namens de andere leerlingen mogen meepraten over de school. Elke leerling kan ideeën in de brievenbus doen, regelmatig wordt er echt vergaderd en dan zijn er ‘zomaar’ nieuwe afspraken gemaakt over het voetbalplein of het werken in de hal.

Voordat de verkiezing daadwerkelijk plaatsvindt mag elke leerling uit groep 5-8 zich verkiesbaar stellen en zichzelf promoten. Dat laatste is een activiteit op zich, waar de één makkelijk praat over zichzelf en de ander zijn of haar inbreng liever even op papier zet.

En dan is het publiek belangrijk; hoe reageer je op een kandidaat? Hoe kijk je? Luister je naar de inhoud of kies je iemand op basis van relatie? Interessante momenten voor de leerkracht om eens te observeren. Hoe kiezen kinderen? Durven ze te staan voor hun keuze? Kunnen ze hun keuze onderbouwen? Wie is hier al aan toe? Wie krijgt er (teveel) stress van. Voor de ene leerling is deze hele verkiezing nog een ver-van-mijn-bed-show, de ander kan niet wachten tot het zover is. 

De basisschool lijkt een mooie plek om zaken te oefenen. Ook met het oog op de toekomst, de toekomst als burger van een maatschappij. Tegelijk is het voor velen een zoektocht om burgerschapsonderwijs op een juiste manier vorm te geven. Leren we de kinderen zich aanpassen aan de normen van de maatschappij? Of leren we ze juist kritisch te kijken en te reflecteren op diezelfde maatschappij?

Praten, delen …. er iets mee doen. Een mening hebben. Of soms nog even niet. Burgerschap ontwikkelen gaat soms in kleine stapjes. Eerst het maar ‘gewoon’ goed hebben in je klas, met de kinderen om je heen. Weten dat je gezien wordt en van betekenis bent. Om deel te nemen, om zaken te veranderen. Een mini-maatschappij, waar elk uiterlijk mooier is dan een pestkop.

Instagram: @_jufb_